Φέτος το Πάσχα ήταν διαφορετικό. Δεν πήγαμε στο εξοχικό. Δεν πήγαμε στις εκκλησίες την Ανάσταση, ούτε ψήσαμε αρνί (ευτυχώς για το αρνί και την υγεία μας). Φέτος το Πάσχα μας βρήκε στο σπίτι, με τους αγαπημένους μας ανθρώπους. Με κατάνυξη και εγκράτεια. Η καραντίνα λόγω Covid-19 μας δίδαξε πως τίποτε από όσα θεωρούμε δεδομένα δεν ισχύουν: η υγεία μας, η δουλειά μας, η "κανονικότητα".
Σε έναν πλανήτη που κοντεύει 9 δις πληθυσμό τίποτε από όσα θεωρούμε "κανονικά" δεν μπορεί να ισχύει. Πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά. Τον τρόπο ζωής μας, αλλά κυρίως τον τρόπο σκέψης μας. Δεν είμαστε μόνοι στον πλανήτη. Δεν είμαστε το πιο σημαντικό είδος στον πλανήτη. Αν δεν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε σα να μας ανήκει η γη, θα μας βρίσκουν δεινά όλο και συχνότερα. Αν δεν μάθουμε να σεβόμαστε τους συγκατοίκους μας- τα άλλα πλάσματα που ζουν μαζί μας εδώ- θα θρηνούμε όλο και περισσότερα θύματα από το δικό μας είδος και δε θα μας φταίει κανένας.
Ας ζούμε λοιπόν με σύνεση και σεβασμό προς την φύση και τα ζώα,
αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να μακροημερεύσουμε. Καλό Πάσχα! Χριστός Ανέστη!